DexaPico jest lekiem w postaci syropu przeciwkaszlowego przeznaczonego dla dzieci. W składzie zawiera przeciwkaszlowy bromowodorek dekstrometorfanu oraz łagodzący podrażnienia wyciąg z kwiatostanu lipy.
Skład
Substancjami czynnymi są: wyciąg wodny z kwiatostanu lipy (Tiliae inflorescentiae extractum aquosum) i bromowodorek dekstrometorfanu (Dextromethorphani hydrobromidum).
100 g syropu zawiera: wyciąg wodny z kwiatostanu lipy (1:5) 25 g i dekstrometorfanu bromowodorek 0,1 g.
Substancje pomocnicze: sacharoza, zagęszczony sok aroniowy 65%, kwas cytrynowy jednowodny, sodu benzoesan, potasu sorbinian, aromat malinowy 7111, woda oczyszczona.
Dawkowanie
DexaPico stosuje się doustnie.
W przypadku dzieci w wieku 2-12 lat lek podaje się tylko na wyraźne zalecenie lekarza.
Zwykle zalecana dawka wynosi:
dla dzieci w wieku 2 - 6 lat: 3 razy dziennie po 2,5 ml syropu,
dla dzieci w wieku 6-12 lat: 3 razy dziennie po 5 ml syropu,
młodzież powyżej 12 lat i dorośli: 3 razy dziennie po 15 ml syropu.
Nie przekraczać zalecanego dawkowania.
Jeżeli objawy utrzymują się dłużej niż 7 dni, pacjent ma nawracający kaszel lub kaszel z towarzyszącą gorączką, wysypką lub uporczywe bóle głowy, należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Mogą to być objawy poważnej choroby.
Działanie
DexaPico zawiera bromowodorek dekstrometorfanu i wyciąg z kwiatostanu lipy.
Bromowodorek dekstrometorfanu działa przeciwkaszlowo, zmniejszając częstotliwość suchego kaszlu przez hamowanie ośrodka kaszlu w ośrodkowym układzie nerwowym. Jego działanie utrzymuje się od 6 do 8 godzin.
Wyciąg z kwiatostanów lipy łagodzi podrażnienia górnych dróg oddechowych wywołane kaszlem.
Wskazania
Dexapico stosuje się w stanach męczącego, suchego kaszlu różnego pochodzenia, ale niezwiązanego z zaleganiem wydzieliny w drogach oddechowych.
Przeciwwskazania
Kiedy nie stosować DexaPico:
jeśli pacjent jest uczulony na którykolwiek ze składników leku
w przypadku kaszlu z dużą ilością wydzieliny,
jeśli pacjent choruje na astmę oskrzelową,
u pacjentów z ciężką niewydolnością oddechową lub ryzykiem wystąpienia jej,
w przypadku ciężkich schorzeń wątroby,
przy jednoczesnym przyjmowaniu i w przeciągu 14 dni od odstawienia inhibitorów monoaminooksydazy (MAO),
jeśli pacjent stosuje selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI),
w przypadku stosowania leków mukolitycznych (rozrzedzających śluz w drogach oddechowych).
Działania niepożądane
Jak każdy lek, DexaPico może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Rzadko występujące działania niepożądane (rzadziej niż u 1 na 1000 osób):
senność
Częstość nieznana:
pobudzenie, splątanie;
zawroty głowy, drgawki;
depresja oddechowa; wymioty, nudności, biegunka,
wysypka.
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Nie stosować u dzieci poniżej 2 lat.
Produkt zawiera sacharozę (3,9 g w 5 ml syropu), należy to wziąć pod uwagę u pacjentów z cukrzycą. Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
W przypadku przewlekłego lub utrzymującego się kaszlu przed zastosowaniem leku należy skontaktować się z lekarzem.
W przypadku pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby należy zachować ostrożność.
Należy zachować ostrożność u pacjentów z powolnym metabolizmem CYP2D6 lub stosujących jednocześnie inhibitory CYP2D6
Podczas leczenia nie zaleca się spożywania alkoholu.
Lek przechowywać w temperaturze poniżej 25°C w szczelnie zamkniętym opakowaniu.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Stosowanie innych leków
Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach, stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Inhibitory MAO: nie należy stosować DexaPini u pacjentów, którzy je zażywają lub w ciągu 14 od zaprzestania leczenia, gdyż może to doprowadzić do zespołu serotoninowego;
Linezoid: przy jednoczesnym stosowaniu z dekstrometorfanem bromowodorku może wystąpić zespół serotoninowy;
Inhibitory CYP2D6: równoczesne stosowanie silnych inhibitorów CYP2D6 może powodować wzrost stężenia dekstrometorfanu w organizmie do poziomu wielkoorotnie przewyższającego prawidłowy. Do silnych inhibitorów enzymu CYP2D6 zalicza się: fluoksetyna, paroksetyna, chinidyna i terbinafina. Podobny wpływ na metabolizm dekstrometorfanu wywołują także: amiodaron, flekainid i propafenon, sertralina, bupropion, metadon, cynakalcet, haloperydol, perfenazyna i tiorydazyna.
Inne leki hamujące ośrodkowy układ nerwowy oraz alkohol mogą nasilać działanie depresyjne dekstrometorfanu bromowodorku na ośrodkowy układ nerwowy i działać toksycznie w relatywnie małych dawkach.
Ciąża i karmienie piersią
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Nie stosować u kobiet w ciąży i karmiących piersią.
Stosowanie leku u dzieci i młodzieży
Nie stosować u dzieci poniżej 2 lat.
Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn
Ze względu na możliwość wystąpienia senności należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługi maszyn.
